Αν και το ταξίδι αυτό έγινε αρκετό καιρό πριν, τελευταία για κάποιο περίεργο λόγο, ακούω και βλέπω μπροστά μου συνεχώς το Μαρακές. Λίγο που ξεπετάγονται μπροστά μου αντίστοιχα άρθρα, σπόνσορντ ή μη, λίγο που ακούω να το επισκέπτονται φίλοι, ακόμα λίγο που από τέλη Οκτώβρη θα έχουμε και απευθείας πτήση από Αθήνα, πολύ θέλει ο άνθρωπος; Κάπως έτσι αποφάσισα να ξαναφέρω στην επιφάνεια αυτό το ταξίδι, ίσως με μία ενδόμυχη, υποσυνείδητη ελπίδα ότι ήρθε η ώρα να ξαναπάω!
Δεν είναι απλό να περιγράψεις το Μαρακές, ως σύνολο. Είναι μία πόλη με αρκετά πολυπολιτισμικό χαρακτήρα και εναλλασσόμενες εικόνες, αποτέλεσμα προφανώς της ιστορικής πορείας της πόλης και του Μαρόκου γενικότερα. Για παράδειγμα, μπορεί η επίσημη γλώσσα της χώρας να είναι τα αραβικά, ωστόσο όλοι μιλάνε γαλλικά, ως παράπλευρο αποτέλεσμα της γαλλικής αποικιοκρατίας από το 1912 μέχρι το 1956, όταν το Μαρόκο ανέκτησε την ανεξαρτησία του. Επίσης, μπορεί να είναι μία μουσουλμανική χώρα (99% του πληθυσμού), ωστόσο εύκολα συνειδητοποιεί κανείς ότι τόσο το Μαρόκο, όσο και ιδιαίτερα το Μαρακές, είναι αρκετά φιλελεύθερα σε σχέση π.χ. με χώρες της Μέσης Ανατολής. Τέλος, η πόλη η ίδια χωρίζεται σε δύο περιοχές, εξαιρετικά διαφορετικές μεταξύ τους. Από τη μία, η Παλιά Πόλη, ή αλλιώς Μεντίνα, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, η οποία περικλείεται από τα χαρακτηριστικά κόκκινα τείχη, που έδωσαν στο Μαρακές το όνομα “Κόκκινη Πόλη”. Κι από την άλλη, το σύγχρονο κομμάτι της πόλης, με σαφείς δυτικοευρωπαϊκές επιρροές: εμπορικά κέντρα, πεντάστερα resort, πολυτελείς κατοικίες, εστιατόρια, club, κ.τ.λ.
Ας σταματήσω όμως να παριστάνω τη Μάγια Τσόκλη στην ΕΡΤ, κι ας έρθω στο θέμα μας, μήπως και βοηθήσω κάποιον που επισκέπτεται την πόλη για πρώτη φορά…
ΔΙΑΜΟΝΗ
Για διαμονή, υπάρχουν δύο επιλογές, όσες και οι περιοχές της πόλης: ή θα επιλέξει κανείς ένα full-service resort στη σύγχρονη πλευρά της πόλης ή θα κάνει ορισμένες παραχωρήσεις Δυτικού πολιτισμού, για να βιώσει την πιο αυθεντική πλευρά του Μαρακές, μένοντας σε ένα ριάντ (riad) στην Παλιά Πόλη. Τα ριάντ (απλή συνωνυμία με την πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας…) ήταν ουσιαστικά τα παραδοσιακά αστικά σπίτια ή παλάτια των εύπορων οικογενειών, π.χ. εμπόρων και αυλικών, που πήραν το όνομά τους από την αραβική λέξη ryad, που σημαίνει κήπος. Κι αυτό γιατί πρόκειται για κτίσματα δύο ή και περισσότερων ορόφων, με τα δωμάτια να βρίσκονται περιμετρικά ενός αίθριου, με ένα σιντριβάνι ή πισίνα στο κέντρο του. Τα δωμάτια βλέπουν συνήθως στο αίθριο και όχι στο δρόμο, καθώς ο περιμετρικός τοίχος του ριάντ δεν έχει παράθυρα, για να προστατεύει την ιδιωτικότητα των μουσουλμάνων ενοίκων της εποχής. [φύγε επιτέλους, Μάγια Τσόκλη!] Καθώς λοιπόν οι εύπορες οικογένειες με τον καιρό μετακόμισαν στο σύγχρονο κομμάτι της πόλης, τα περισσότερα ριάντ έχουν πλέον μετατραπεί σε μικρά boutique hotels!
Περιττό να πω πως επιλέξαμε το ριάντ… Δεν είχαμε καν κλειδί κατά τη διαμονή μας… χτυπούσαμε το σιδερένιο κρίκο της πόρτας, μας άνοιγε η οικονόμος του σπιτιού – μία χαμογελαστή τροφαντή ντόπια με ποδιά – κι ανεβαίναμε στο δωμάτιό μας για να σύρουμε τη μεταλλική μπάρα της ξύλινης πόρτας, για να μπούμε! Μετά, κατεβαίναμε στο αίθριο, για να αράξουμε δίπλα στην πισίνα, ενώ η οικονόμος προσφερόταν να μας ετοιμάσει από τοπικό τσάι, μέχρι μαροκινό κους-κους, μέχρι να έρθει η Γαλλίδα ιδιοκτήτρια του ριάντ, για να μάθει πως ήταν η μέρα μας και να μας βοηθήσει με την οργάνωση της επόμενης…
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Η πόλη είναι γεμάτη από αυτά! Από ιστορικά μνημεία (Koutoubia Mosque, Saadian Tombs) και παλάτια (Bahia Palace), μέχρι τον Jardin Majorelle, τους κήπους του Jacques Majorelle, που αναβίωσε τη δεκαετία του ’80 ο Yves Saint-Laurent και ο Pierre Bergé. Καθώς ο προσανατολισμός και η μετακίνηση μέσα στη Μεντίνα (Παλιά Πόλη) δεν είναι παιχνιδάκι, θα πρότεινα να κλείσετε ένα walking tour με οδηγό/ξεναγό, είτε εξατομικευμένο είτε συμμετέχοντας σε ένα μεγαλύτερο γκρουπ, ή ακόμη κι ένα δωρεάν walking tour, όπου απλώς δίνετε φιλοδώρημα στον tour guide στο τέλος της ξενάγησης – αν δεν το έχετε δοκιμάσει ξανά σε άλλες πόλεις, κάντε απλώς μια online αναζήτηση για “free walking tour” και θα σας βγάλει αρκετές επιλογές: μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε τοπικές εταιρίες με καλές κριτικές ή σε γνωστές διεθνείς με tour σε διάφορες πόλεις του κόσμου, όπως το Freetour.com ή το Strawberry Tours.
Σε κάθε περίπτωση και πλέον της ξενάγησης, μπορείτε και μόνοι σας να περπατήσετε με ασφάλεια τη Μεντίνα, να χαθείτε (με σύνεση!) στα σοκάκια της, καταλήγοντας πάντα στην πολύβουη Jemaa el-Fnaa, την κεντρική πλατεία της παλιά πόλης, στην οποία θα βρείτε από μικροπωλητές και υπαίθριο φαγητό μέχρι ζογκλέρ και ερπετά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι θεωρείται η πιο πολυσύχναστη πλατεία ολόκληρης της Αφρικής! Κάτι που ίσως πρέπει να γνωρίζετε, καθώς θα δείτε πολλά πράγματα που πιθανώς να θέλετε να φωτογραφίσετε, όπως π.χ. έναν άντρα με τρία φίδια και δύο μαϊμούδες πάνω του, είναι ότι οι φωτογραφίες – ναι, αυτές από το δικό σας κινητό – έχουν χρηματικό αντίτιμο.
ΛΙΓΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΑΚΕΣ
Θα φτάσετε που θα φτάσετε μέχρι εκεί, ε, βάλτε και δυο μερούλες παραπάνω στο ταξίδι για να βιώσετε και τη Σαχάρα… Εκτός αν βρεθείτε στο Μαρακές καλοκαίρι, που δεν το συνιστώ αν δεν είστε βεδουίνος – αν πάλι είστε βεδουίνος και διαβάζετε τη συγκεκριμένη ανάρτηση, νιώθω πολύ περήφανος για τη διεθνή καριέρα αυτού του blog!
Η απόσταση μέχρι την έρημο είναι σημαντική, οπότε επιλέξτε tour με τουλάχιστον μία διανυκτέρευση, εξάλλου η δύση και η ανατολή του ήλιου στην έρημο είναι μοναδική εμπειρία! Συνήθως, οι εκδρομές αυτές περιλαμβάνουν την Ouarzazate, ή όπως λέγεται αλλιώς την “Πόρτα της Ερήμου”, καθώς σηματοδοτεί την αρχή της ερήμου. Εκεί βρίσκονται και τα μεγαλύτερα στούντιο παραγωγής ταινιών του Μαρόκου, όπου έχουν γυριστεί σκηνές, από το Lawrence of Arabia, μέχρι το Game of Thrones! Αν επιλέξετε το tour της μίας διανυκτέρευσης, θα καταλύσετε λογικά σε κάποιο desert camp στη Zagora (απλή συνωνυμία με τη Ζαγορά Πηλίου…), περιοχή στην ενδοχώρα της Σαχάρα, κοντά στα σύνορα με την Αλγερία. Φροντίστε τέλος, η εκδρομή να συμπεριλαμβάνει desert safari με τζιπ – μη σας φανεί περίεργο όταν ο οδηγός σταματήσει πριν μπει στην έρημο για να βγάλει αέρα από τα λάστιχα! – με το οποίο θα οργώσετε τους αμμόλοφους, και φυσικά την αναμενόμενη βόλτα με καμήλα. Extra Tip: το ιδανικό υπόδημα για την έρημο δεν είναι ούτε τα αθλητικά παπούτσια (θα μπαίνει άμμος μέσα) ούτε οι σαγιονάρες (δυσκολεύουν στο περπάτημα). Αντιθέτως και ομολογουμένως, είναι τα σανδάλια. Του Γερμανού τουρίστα. Χωρίς κάλτσα.
Απολαύστε υπεύθυνα.