Έχω βαρεθεί να ακούω και να βλέπω ανθρώπους, και δη νέους, να συμβιβάζονται στο όνομα του ρεαλισμού! Δε θέμε ρεαλισμό κύριε, τον χορτάσαμε, τον ντυνόμαστε καθημερινά! Θέλουμε μαγεία, θέλουμε τρέλα και πράγματα ανεβασμένα που λέει και η Λένα (πάλι κάνω κάποια ρεπό ράπερ – κοινώς ραπό)!
Έχει περάσει καιρός από τότε, αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ στο πάρτι ενός φίλου μου, που είχε μαζευτεί πολύ αγορομάνι και μια συνάδελφος φίλης από την παρέα, μου λέει: “Γνώρισέ μου και εμένα κανέναν να κάνω κονέ”. Ξύπνησε κι εμένα η Βασιλειάδου μέσα μου και της λέω: “Πες μου ποιον θες να σε συστήσω” και αν έχεις το Θεό σου τι μου λέει; “Όποιον να ναι, αρκεί να κάνω κονέ!” Φαντάσου με καρτούν να βγάζω καπνούς! Μα ήταν αυτή απάντηση τώρα για κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά; Πού είναι τα θέλω σου κορίτσι μου; οέο; Αμ το άλλο; Να βλέπεις τώρα την άλλη, με τα όλα της, και επειδή πάτησε τα πρώτα άντα να εκπέμπει αποκαταστασιόνια και δεσωγαιδαρόνια με τον πρώτο χάπατο τυχόντα, που πληροί στάνταρ γαμπρούλη! Ε, όχι! Και να τη ρωτάς εσύ: “όλα καλά, αλλά εσύ τον θες;” Και αυτή, το τυρί κουμπάρε να λέει: “έχει σπίτι στο τάδε προάστιο, έχει ωραίο αυτοκίνητο, είναι καλό παιδί μωρέ…” “Μωρέ ναι, καλά όλα αυτά, άλλο ρωτάω… τον εθές;” Κοιτά το πάτωμα με ύφος Μάρθα Βούρτση -“Εεε, δεν ξέρω… πού θα βρω άλλον μωρέ, μεγάλωσα, πότε θα γίνω μάνα…” Το γνωστό τροπάρι! “Μαρή, χτυπάει η καρδιά σου; Κάνει τίκι τίκι τακ όταν το βλέπεις το παιδί; Σου κάνει κούκου;” -“Όχι!” “Α, να σε βράσω, θεωρείς θα μπορέσει να κάνει;” “Έχει περάσει τόσος καιρός… Δεν είμαι πια για τέτοια, δεν πιστεύω πια σε αγάπες κι έρωτες, μεγάλωσα, είναι ώρα να σοβαρευτώ…” Όπα μαντάμ, είπες φράση κόλαφο και μου γύρισε το μάτι! Να, κάτι τέτοια ακούω και φρικάρω και με λέτε απόλυτη!
Ποιος σου είπε εσένανε ότι ο έρωτας είναι προνόμιο συγκεκριμένου range ηλικιών; Έχω δει εγώ παππούδια ιν λοβ, να τα βλέπεις να σκας από ζήλια και να σου φεύγει και δάκρυ συγκίνησης! Τα αποκαλώ και παππούδια-στόχο, γιατί να μ’ αξιώσει ο Θεός να φτάσω τα χρόνια τους (τσεμπέρι, σκάσε), έτσι θέλω να γίνω!
Δε λέω, δυστυχώς στη ζωή μας θα συμβιβαστούμε κάπου, κάπως, κάποτε, θα κάνουμε τις εκπτώσεις μας, αλλά να πάμε εκεί που θα κάνουμε τις λιγότερες τουλάχιστον, και αυτό, αφού δώσουμε το 350% μας να κυνηγήσουμε αυτά που θέλουμε πραγματικά! Και αυτά που θέλουμε, όντως είναι εκεί έξω και μας περιμένουν! Και αν δεν είναι, να τα πιστέψουμε τόσο δυνατά, ώστε να γίνουν αληθινά! Τα λέει ο Μπουκάι σε 2 γραμμές: «Ήτανε μια φορά, «μια φορά» που από το πολύ που τη διηγήθηκαν έγινε πραγματικότητα»
Και δεν τα λέω μόνο για τις σχέσεις και τους έρωτες, τα λέω για όλα! Σπίτι, δουλειά, χόμπι, φίλους, οικογένεια, ταξίδια, ρούχα, κορμί των ονείρων σας! Πρόσφατα, πέρασα από job interview και μου έκαναν μέσα σε άλλες, την εξής κλασική ερώτηση: “Πως φαντάζεστε τον εαυτό σας σε 5 χρόνια; “Ευτυχισμένο” απάντησα (γιατί αν δεν είμαι, καήκατε – ήθελα να πω, αλλά επειδή ήθελα τη δουλειά, κρατήθηκα). Συμβιβαζόμαστε με δουλειές για βιοποριστικούς λόγους (βγαίνει και σε γκόμενο αυτό), που δε μας κάνουν χαρούμενους, δεν μας αντιπροσωπεύουν, δε μας εξελίσσουν προσωπικά, δε μας πληρώνουν όσο θα έπρεπε σκεπτόμενοι τα δε θα βρω άλλη δουλειά, χρόνια κρίσης, έτσι τα έφερε η ζωή, κλπ. Δε συμφωνώ να σας τα πω! Μη σταματάς ποτέ να ψάχνεις το καλύτερο για σένα, αυτό που κάνει το χειλάκι σου να χαμογελάει και να βγαίνει φως από μέσα από την ψυχή! Και εδώ, εύλογα θα πεις είναι βιοποριστικό το θέμα, δε θα έχω να φάω… Μαζί σου ναι! Εδώ δε θα είμαι τόσο απόλυτη, καταλαβαίνω, όμως θα είμαι απόλυτη σε όλα τα άλλα που αγαπάς, που σε κάνουν να γελάς, που τα θες ρε παιδάκι μου με όλο σου το είναι και δεν τολμάς να τα κυνηγήσεις!
Μονίμως, ακούω για το τι θεϊκό σώμα έχει η Καρντάσιαν, η Ζιζέλ κλπ. “Μακάρι να το είχα και εγώ σε μια άλλη ζωή” λες, και χλαπακιάζεις πίτσες και τυλιχτά, βουλιάζοντας στον καναπέ! Όοοοχι καργιολάκι, δεν πάει έτσι… Θες το τέλειο κορμί για σένα; Αρχικά, διάβασε Α ζην. Έπειτα, σήκω, φόρα την κουλούρα σου και κούνα τη μεσούλα σου, χούλα χουπ! Προσπάθησε κι ας μη σ’ αρέσει πολύ, θα σ’ αρέσει το αποτέλεσμα και ίσως το κάνεις και τρόπο ζωής! Ηρέμησε, δεν σου πα δα να τρως και Μέλανα ζωμό…
Θα μου πεις πάλι, καλά τα λες εσύ, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που δεν είναι έτσι, είναι γιουβέτσι και δεν είναι όλοι ίδιοι κλπ. Σόρρυ που στο χαλάω, αλλά δεν ξέρω ούτε έναν άνθρωπο που να μην έχει, έστω και μισό όνειρο κάπου, ανεξαρτήτως χαρακτήρα! Και στο κάτω κάτω, δεν θα κάνω κουμάντο εγώ στο fairy tale το δικό σου, έκαστος ας έχει ό,τι fairy tale θέλει! Στο fight θέλω να μου κάνεις focus. Εκεί σε θέλω σε εγρήγορση, σε θέλω να μην εγκαταλείπεις αν δε φτύσεις και την τελευταία ρανίδα αίματος (καλέ, μη χειρότερα, έπαθα Ρήγα Φεραίο!)
Έχω πάθει κι εγώ άπιστο Θωμά (παθαίνω διάφορους, όπως βλέπεις) και καταλαβαίνω. Φάση που όλα σου φταίνε, που έχεις ήδη φάει τα στραπάτσα σου, που να σου μια ρυτίδα, που να σου και μια άσπρη τρίχα, το ποτό γίνεται τσάι, το κλαμπ καναπές, το six-pack μπυροκοίλι και ο μπαρετέντερε Αρνιακός “κι από μένα να έχετε ένα όμορφο βράδυ…”. Δεν κράτησε πολύ, ευτυχώς! Σε άλλους κρατάει περισσότερο, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που λες και γεννήθηκαν έτσι ρε παιδάκι μου, μιζεράμπλ, χωρίς καν μισή προσπάθεια!
Μην ξανακούσω άνθρωπο να μου αρχίσει τα περί σκληρής πραγματικότητας στο μάταιο τούτο κόσμο και το τι νόημα έχει η ζωή θα γίνουμε από δυο χωριά… Έλα τώρα και πάθε χούντα θετικής σκέψης να σε χαρώ!
Και κάτι τελευταίο και στο λέω δωρεάν! Αυτό με το όταν θέλεις κάτι πολύ και το σύμπαν που συνωμοτεί, (έχω περάσει κι εγώ φάση να πνίξω τον Κοέλιο, με μεγάλη πιθανότητα αθώωσης στο δικαστήριο, πίστεψέ με), ισχύει τελικά! Απλά, εμείς δεν έχουμε υπομονή να κοιτάξουμε βαθιά τι θέλει η ψυχή μας. Αρκούμαστε στην επιφάνεια και δίνουμε λάθος μήνυμα στο Σύμπαν! Και κάποιοι δεν πιστεύουν και αρκετά σε αυτό! Τα θεωρούν χόκους πόκους, μεταφυσικές μπούρδες, του διαβόλου σαν τη Λουκά! Φίλος σκιέρ, καλή του ώρα, μου έλεγε συνεχώς “Όπου κοιτάς θα πας”. Πάρτο αυτό τώρα και κάνε το apply σε όλα αυτά που θες! Κοίτα ψηλά!
Για σένα που δεν πιστεύεις ότι υπάρχει ελπίδα το παραμύθι να βγει αληθινό, σε διαβεβαιώνω πως υπάρχει, ξέρω περιπτώσεις, ζουν ανάμεσά μας, και αν δεν τους βλέπεις, πίστεψε το και γίνε εσύ ο ίδιος η απόδειξη που ζητάς! Κάνε σου τη χάρη και θυμήσου τότε που ήσουν παιδί και πίστευες στα παραμύθια, τι ωραία που ένιωθες που είχες το δικό σου κόσμο και όλα μοιάζαν ρόδινα και μαγικά!
Σε προκαλώ: φτιάξε ένα κόσμο με όσα πραγματικά αγαπάς, με ό,τι ονειρεύεσαι, πίστεψέ τον, να γίνει το δικό σου παραμύθι και πάλεψε γι’ αυτόν με όλη σου τη δύναμη.
Μη φοβού, μπορείς! Μπες στη μάχη! Δε σ’ εμποδίζει κανένας άλλος, παρά μόνο ο εαυτός σου!