Αόρατη Κλωστή
Έτσι κάπως λοιπόν την προηγούμενη εβδομάδα πήγα και Τετάρτη σινεμά και Πέμπτη! Την τετάρτη είδα αυτό μωρέ με τις ταμπέλες στο Μιζούρι. Εκπληκτικό!!! Δεν έχω λόγια! Είχε καιρό να μου συμβεί η σκέψη κατά την διάρκεια της ταινίας “Αλήθεια… τώρα το βλέπω εγώ αυτό; Υπάρχει αυτή η ταινία; Την σκέφτηκε άνθρωπος; Θα τρελαθω!” Οπότε μη στα πολύ λέω σπεύσε να την δεις. Την Πέμπτη όμως, αααααα… την Πέμπτη είδα μια άλλη ταινία, βέβαια, την Αόρατη Κλωστή ή Phantom Thread (το προτιμώ) και εντάξει… έχω και για αυτή να σου πω πραγματάκια βεβαίως…
Αρχικά, τι ταλαντούχος άνθρωπος είσαι εσύ αγόρι μου Ντάνιελ Ντέι Λιούις! Δεν μπορώ με την υποκριτική σου ικανότητα, σε θαυμάζω μέχρι τον ουρανό!!! Πού να το ξερα πως ήσουν στην πόλη μου να έρθω να σε πάρω μια αγκαλιά! Ποτέ και πουθενά καμία μανιέρα ρε παιδάκι μου, σε κάθε ρόλο είσαι ένας άλλος! Φανταστικός!!! Κάπως δεν το ήθελα που αποσύρεσαι να στα πω, αλλά τι να κάνω, καταλαβαίνω.
Σου λέει λοιπόν, στην ταινία είναι ένας κορυφαίος για την εποχή του σχεδιαστής μόδας, που ερωτεύεται μία σερβιτόρα, την θέλει για μούσα του και τέτοια. Το δουλεύει πολλή γοητεία ο κύριος, ψαρώνει και το κοριτσάκι και να σου μια συγκατοίκηση. Περίεργη θα στη πω, γιατί αυτός ο κύριος είναι περίεργος, κάπως τα θέλει όλα να γίνονται με το δικό του τρόπο και πολύ καρδιά από πέτρα φαινομενικά και πολλή δυσκολία στην κοινωνική συμπεριφορά, έχε χάρη που ξέρει να ράβει και να σχεδιάζει αν με ρωτάς. Όλο αυτό το παράλογο λοιπόν το εξυπηρετεί και το συντηρεί η αδερφή του, άααααλλη περιπτωσάρα, την βλέπεις πονεμένη ψυχούλα (δεν θα σου πω από τι…) κάπως τον αλήτη τον βάζει σε μια τάξη. Δεν σου είπα, αυτός τύπου ορκισμένος εργένης, έφερνε σπίτωνε την εκάστοτε μούσα… η αδελφούλα έπρεπε να την ξεσπιτώσει μετά (ο αχαΐρευτος… αλλά ποια είμαι εγώ να κρίνω). Μέσα λοιπόν σε αυτό, βρέθηκε και το δίμετρο κορίτσι (σερβιτόρα – μούσα) που προσπαθεί να βρει μια ισορροπία ή μια θέση σε όλο αυτό και ενώ στην αρχή εντάξει, κάτι το τρίπατο σπίτι, κάτι οι ταφτάδες, κάτι που όλο ρούχα της έραβε, κάποια μούγκα την έκανε. Μετά όμως σου λέει παράνοια παντού, λίγο έλεος, έλα να το παίξουμε το παιχνιδάκι σου. Ποιος κέρδισε; Ποιος έχασε; Ποιος έκανε σαν τα μούτρα του τον άλλον; Δεν θα στο πω… να πας να το δεις, είπαμε έχει προσφορές!
Φεύγοντας από τον κινηματογράφο έκανα εικόνα στο μυαλό μου το φίλο μου το Βαγγέλη, που τα είπε τόσο ωραία την πρωτοχρονιά, πως δηλαδή δεν θα αφήσει κανέναν, μα κανέναν, να τον πείσει ή να τον παρασύρει στο παράλογο, την παράνοια και την τρέλα, -Έχω τη δική μου λογική και αυτή θα υπηρετώ! Μα πόσο δίκιο έχει….
Έτσι κάπως, συζητώντας όλα τα παραπάνω με μία συνάδελφο έρχεται και ο επιστημονικός όρος… αμέ, σου λέει αυτή η συμπεριφορά που προσπαθείς να πείσεις τον άλλον για το παράλογο ονομάζεται gaslighting…
Ο ορισμός είναι ο εξής: είναι μια μορφή χειραγώγησης που επιδιώκει να σπείρει σπόρους αμφιβολίας σε ένα άτομο ή σε μια ομάδα ατόμων, ελπίζοντας να τους κάνει να αμφισβητούν τη μνήμη, την αντίληψή τους και τη λογική τους. Πίστεψέ με, υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που χρησιμοποιούν την τακτική αυτή και πραγματικά δεν είναι δύσκολο να τους καταλάβεις. Το δύσκολο είναι πώς να φύγεις από την σχέση με αυτούς τους ανθρώπους… που μπορεί να είναι ο σύντροφός σου, ο εργοδότης σου, κάποιος πολύ σημαντικός άνθρωπος για σένα, ακόμη και κάποιο μέλος της οικογένειάς σου. Τέτοια επιρροή πάνω σου μπορεί να έχει μόνο κάποιος που αγαπάς πολύ, να το ξέρεις, και εκεί έγκειται η δυσκολία στο πώς να το αντιμετωπίσεις ή ακόμη και πώς να φύγεις από αυτό…
Ωστόσο, γιατί ειδικός δεν είμαι, επειδή έχεις φτάσει σε μια ηλικία που ξέρεις πια, όχι τα πάντα, αλλά την αλήθεια σου την ξέρεις, θέλω να σου πω πως την επόμενη φορά που θα ακούσεις μια παρατήρηση που θα σχηματίσει στη φάτσα σου το πρόσωπο της απορίας και θα σπας το κεφάλι σου στο πώς γίνεται να κάνεις τόσο λάθος ή να είσαι τόσο εκτός πραγματικότητας, σε παρακαλώ ζήτα βοήθεια από όπου νιώθεις πως μπορείς να βοηθηθείς. Ελλιπείς προσωπικότητες υπάρχουν παντού γύρω μας, ζουν ανάμεσά μας, μην αφήσεις λοιπόν κανέναν να σε κάνει δύσπιστο ως προς την λογική σου… Υπερασπίσου την με όλη σου τη δύναμη… Εκτός κι αν ανήκεις και εσύ σε αυτή την κατηγορία των ελλιπών προσωπικοτήτων, οπότε όπως λέει και μια φίλη, ας πάνε οι μύξες με τα φλέγματα να τελειώνουμε…