All I want for Christmas is… Me!
Αρχές Νοέμβρη, σπίτι μόνη, παλεύω με το swiffer – κάποια προκοπή, κάποια νοικοκυρά! Πόσο θέλω να σαπίσω στον καναπέ, καθότι όρεξη μηδέν – άντε πάλι σάπια γριά, νέο κορίτσι – και τότε ακούω τζάμπο διαφήμιση: 42μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα! Κάποιος μίνι πανικός!
Μας υποχρέωσες Χριστέ μου με τα γεννητούρια σου! Δε μας έφτανε η κατάθλιψη του φθινοπώρου, φόρτωσε μας και των γιορτών, μη μας λυπάσαι!
Όχι ότι έχω κάτι προσωπικό με τη συγκεκριμένη γιορτή, απλά τα τελευταία χρόνια, που συμπίπτουν και με το γεγονός ότι μεγαλώνω, κάπως δεν τα χαίρομαι όσο θα ήθελα. Και όχι, δεν έμαθα πρόσφατα πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, το ξέρω χρόνια, ζωή να έχω. Και να πεις ότι έχω χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο; Πάλι όχι. Είμαι από τους πολύ τυχερούς που όλοι στην οικογένεια χαίρουμε άκρας υγείας, σωματικής τουλάχιστον – για ψυχική όλο και κάποια διαταραχούλα βγαίνει στις γιορτές. Τότε τι μου φταίει;
Από πού να το πιάσω λοιπόν, που έρχονται οι δικοί μου και τους φιλοξενώ σε ένα σπιτάκι τόσο δα, 4 ενήλικες – οι τρεις λαλούν και η μία δε χορεύει, αλλά ωρύεται – γλυκιά μανούλα σ’ αγαπώ – γιατί έρχεται η γυναίκα και πρέπει να είναι αυτή η οικοδέσποινα σε ξένο σπίτι, χωρίς τη βολή της, χωρίς το καλό της το σερβίτσιο – πώς θα κάνουμε τραπέζι στο σόι χωρίς το Ιωνία το πιάτο μάνα μου; Με το μαύρο πιάτο ΙΚΕΑ; Στο σημείο αυτό, πετάγεται η συγχωρεμένη η γιαγιάκα μου: “Μα μαύρο πιάτο; Γρουσουζιά!“ Γιατί καλέ γιαγιά; Δεν κάνει ωραία αντίθεση ο κουραμπιές στο μαύρο; Κάνει, να τα λέμε!
Και δώστου τώρα η μάνα να αγανακτεί γιατί τα τριάντα χρονώ κορίτσια της δεν έχουν όρεξη να οργανωθούν για τις γιορτές όπως το φαντάζεται! “Έλα βιάσου, πάρε τον μπαμπά σου, που του αρέσουν και τα σουπερμάρκετ, δυο λεπτά θα κάνετε και τράβα στο Σκλαβενίτη Παραμονή, εσύ που οδηγάς, και πάθε και μια αγοραφοβία! Ενός λεπτού σιγή για λίγη παρμεζάνα και δυο αβοκάντο που γίνανε κρασί, αλεύρι, κορν φλαουρ, φαριναπ, σφολιάτα και τρεις ώρες στο ταμείο Παραμονιάτικο… Και κοιτάς εσύ το ρολόι και σκέφτεσαι: Άντε να τελειώνω, να πάω να βρω τα παιδιά στο Κέντρο να πιούμε ένα απογευματινό ρημαδοποτό μέρες που είναι, στριμωγμένοι μεν, αλλά καθόλα χαρούμενοι και με παγέτα γόνο, μέχρι να πάμε έκαστος στα τάχα μου ρεβεγιόν, που εδώ και χρόνια για μένα ισοδυναμούν με καναπέ, μπροστά στην tv, πιτζάμα με αρκουδάκι, κάλτσα fluffy Oysho (ακούσια τοποθέτηση προϊόντος) και κινητό προέκταση χεριού – άραγε θα με θυμηθεί κανείς;
Δε θα ξεχάσω ποτέ τα Χριστούγεννα που μου έστειλαν ευχές κονσέρβα για καλές γιορτές τα Hondos και απάντησα στην απελπισία μου “Eυχαριστώ, επίσης”!
Αμ το άλλο; Κάλαντα, αυτή η μάστιγα! Από τις 9 παρά, αυτό το Καληνημέραν Άρχοντες, που αν δεν ήταν πάλι η μανούλα να μαγειρεύει από το χάραμα και να θέλει να ακούσει το γνωστό σουξέ χρονιάρες μέρες, ούτε που θα άνοιγα πόρτα σε παιδάκι με τρίγωνο – εκτός και αν ήταν Πανοράματος. Και αφού έχω αναγκαστεί να ξυπνήσω και να ακούσω όλο το Καληνησπέραν, δυο οκτάβες παραπάνω από την πρέπουσα, δίνω το ευρώ στο 6άχρονο λέγοντας του σαρκαστικά: “Αποταμίευσε και για μαθήματα Φωνητικής, εντάξει; Και του χρόνου” και αυτό με κοιτάει όλο αφέλεια και χαζογελώντας, μην έχοντας καταλάβει ντιπ από το κακεντρεχές μου σχόλιο!
Και έρχεται η στιγμή που έχεις δει και το Love το Actually και κάπως έχει φωλιάσει ψήγμα ελπίδας και αγάπης στην καρδιά και λες άντε να βγω να πάρω κάνα δώρο σε κάνα πρόσωπο. Μετά θυμάσαι ότι δεν υπάρχει «πρόσωπο» και θυμώνεις. Τα βάζεις με το σύμπαν. Μετά το ξανασκέφτεσαι και λες στη μανούλα-τράπεζα: “Πάμε βόλτα στα μαγαζιά να πάρουμε δωράκια γενικά;” Και ψήνεται η μανούλα-τράπεζα και βγαίνετε έξω και έντρομη τα βλέπεις: μιλιούνια ζευγάρια, χέρι χέρι, τόσο αγαπημένα και δώστου από τα μεγάφωνα το all i want for christmas is you και πάρε και μια Βανδή να έχεις και πάρε και το Last Christmas, πάρε και ένα παράπονο, πάρε και μια ανασφάλεια, τσουπ καλησπέρα δάκρυ που σου έρχεται ακούσια που έχεις φτάσει σχεδόν σαράντα και ακόμα έναν άντρα της προκοπής δεν έχεις σταυρώσει να σε κρατήσει από το χέρι αυτές τις άγιες μέρες αγάπης και χαράς. Και σε ρωτάει η μάνα η έρημη: “Τι έπαθες κοριτσάκι μου;” και λες εσύ: “Τίποτα μάνα, με πείραξε ο καπνός από τη φουφού του κάστανα στην Έρμου”. Όμως, η μάνα ξέρει και κρυφά δακρύζει και εκείνη.
Τι να πάθω ρε μανά σκέφτεσαι… Αυτά τα στολίδια και τα φωτάκια μου θυμίζουν πόσο θα έπρεπε να λάμπω μα εγώ δε λάμπω… Αυτά τα ζευγάρια, τα σιχαμένα μου τη σπάνε, γιατί ζηλεύω, που να τα έχει ο Θεός καλά, δε λέω… απλά θέλω κι εγώ λίγο έρωτα τα Χριστούγεννα, λίγη θαλπωρή, λίγο μελομακάρονο, λίγη κουραμπιεδόσκονη, λίγο κρασί, λίγο κάλαντα – ο τόνος στο ντα, και το αγόρι μου, αυτό θέλω!
Τέλος πάντων, για να μην με αρπάξει από το μαλλί το Πνεύμα των Χριστουγέννων ωσάν άλλον Εμπενεζερ Σκρουτζ (το μικρό του το γκούγκλαρα, μη σκιάζεσαι), αλλά και γιατί στην ουσία με εμένα τα έχω βάλει που το αντιμετωπίζω έτσι κάθε, ω μα κάθε φορά, και κάπως με βαρέθηκα έτσι στην αντί Christmas μορφή μου, εύχομαι αυτή τη χρονιά να περάσω τις γιορτές ακριβώς όπως κάθε άλλη, με τους αγαπημένους μου συγγενείς και φίλους, όμως με μίνι διαφορά: να τη δω αλλιώς!
Γεμάτη ευγνωμοσύνη που τους έχω στη ζωή μου και που είμαι τόσο τυχερή, καθότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που είναι πραγματικά μόνοι απέναντι σε σοβαρά προβλήματα, που δεν έχουν πάρει αγάπη κι όμως δίνουν κι ας μην έχουν να φάνε!
Καιρός να πάψω να συμπεριφέρομαι σαν κακομαθημένο 5άχρονο και να δώσω λίγη χαρά όπου και όπως μπορώ.
Ας είμαι εγώ αυτή που θα στείλει πρώτη μήνυμα αγάπης και συγχώρεσης σε κάποιον, χωρίς να σκεφτώ εγωισμούς και περηφάνιες, ας στείλω εγώ πρώτη ακόμα και στα Hondos. Ας βοηθήσω κάποιο συνάνθρωπο που έχει ανάγκη. Υπάρχουν τόσα που μπορεί κάποιος να κάνει. Ας γίνω κι εγώ ένας τέτοιος κάποιος.
Ας αφεθώ να ζήσω τη μαγεία των γιορτών σα να είμαι ξανά 7 χρονών, τότε που όλα ήταν αθώα, αυθόρμητα και αυθεντικά και ας αφήσω την αγάπη να μπει για τα καλά στη ζωή μου και να μείνει, ακόμα και μετά το πέρας των γιορτών! Άλλωστε δεν είμαι μόνη, ούτε η μόνη που νιώθει μόνη: έχω την καλύτερη παρέα και μόλις μου έκανα το πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο δώρο: έναν υπέροχο καινούριο εαυτό που βλέπει τα πράγματα με λίγο περισσότερο γκλίτερ και αγάπη από ό, τι συνήθιζε!
Καλές γιορτές σε όλους!